ว่าไงเจ้าเด็กเรื่องมาก

ก็มันเรื่องจริงนิ

วันนี้ไม่มีเรียนรึไงเราน่ะ

ทำไมไม่ตั้งใจเรียน

เสียมารยาทจริงๆ

เล่นมือถือในคาบเรียน

พี่จะฟ้องอาจารย์

ป่าว

อย่ามาทำเป็นปากหวาน

เดี๋ยวเหอะเรา

พอดีแม่พี่ท่านใช้พี่ให้จูนช่องทีวีให้น่ะ

อ้าวอะไร

ก็ใช่ไง

แล้ว ?

พอดีพี่เจ็บแขนนิดหน่อยน่ะ

เมื่อวานรีบมากลูกค้าเยอะ

เลยเดินชนประตูแรงไปหน่อย

พี่ไม่เป็นไรมากหรอก

ไปหาหมอมาแล้ว

พรุ่งนี้คงเปิดร้านได้ตามปกติ

อะๆ ตามใจเราแล้วกัน

เจ้าเด็กดื้อ!!!

ก็เฉยๆนะ ฮ่าๆ

ล้อเล่นน๊า

ไม่ต้องรีบนะ

แล้วก็อย่าไปก่อเรื่องที่ไหนด้วยละ

นี่เจ้าเด็กเกเร

มัวไปเถลไถลอยู่ที่ไหนเนี่ย

ป่านนี้แล้วยังไม่โผล่หัวมาอีก

นี่!!!!

เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่าอะ

ตอบกลับมาบ้างสิ

พี่ไม่ขำนะตุ้น

ถ้าเราไม่ตอบภายในห้านาที

พี่จะบุกไปหาเราที่มหาลัยแล้วนะ

ก็พี่เป็นห่วงเรานี่นา

แล้วนี่ถึงไหนแล้ว

หมดคาบเรียนไปชั่วโมงกว่าแล้วนะ

ยังมาไม่ถึงอีกหรอ

ว่าแต่วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม

พี่จะได้เตรียมไว้ให้

มาถึงจะได้กินเลย

หิวรึเปล่าน่ะเรา

แน่ใจนะว่ากินพี่ได้ทั้งตัว

พี่ไม่ใช่คนที่ใครจะกินได้ง่ายๆนะ

เอาอีกละเจ้าเด็กหื่น

เผลอเป็นไม่ได้เชียวนะ

ว่า ?

เหตุการณ์วันไหน

ไม่นะ

ทำไมหรอ?

เห็นแม่พี่เล่าให้ฟัง

ว่าตั้งแต่พี่ถอนหมั้น

ครอบครัวนั้นก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศ

แต่ลูกแก้วไม่ยอมย้ายตามไปด้วย

เค้าขออยู่ทำงานที่เมืองไทยต่อ

เห็นว่าน่าจะทำงานเป็นไกด์ทัวร์นะถ้าพี่จำไม่ผิดอะ

เรื่องของหัวใจมันห้ามกันได้ซะที่ไหนกันเล่า

เรื่องมันก็ผ่านมาสองปีแล้วนะ

เรากลับไปแก้ไขอะไรมันไม่ได้หรอก

และต่อให้กลับไปแก้ไขได้

พี่ก็เลือกที่จะทำแบบเดิมนะ

พี่เคยบอกเราไปหลายครั้งแล้วนะ

และครั้งนี้พี่ก็จะตอบเหมือนเดิม

พี่เลือกที่จะเชื่อความรู้สึกตัวเอง

เชื่อเสียงเรียกร้องของหัวใจ

ว่ามันต้องการเพียงแค่ตุ้นคนเดียวจริงๆ

สำหรับลูกแก้วนั้น

พี่รู้สึกกับเธอเหมือนเพื่อนมากกว่า

มันไม่ได้รู้สึกพิเศษ

เหมือนอย่างที่พี่รู้สึกกับตุ้น

ที่พี่ตัดสินใจหมั้นกับลูกแก้วเพราะความพอใจของผู้ใหญ่

พี่ก็แค่ทำตามที่พวกท่านต้องการ

แต่พอได้มาเจอตุ้น

ตุ้นได้ทำให้พี่รู้ว่าชีวิตของคนเรามันมีค่า

อยากทำอะไรก็ให้รีบทำมันซะ

อย่ามัวแต่เดินตามเส้นทางที่คนอื่นกำหนดให้

แล้วพอความรู้สึกมันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

พี่เลยเลือกที่จะทำตามความรู้สึกตัวเองดีกว่า

ไม่มี

พี่ต้องบอกว่าพี่ไม่ได้คิดหาทางออกไว้เลย

ใช่

คนที่พี่เห็นใจที่สุดคือลูกแก้ว

ห่วงสิ

แต่พี่คิดว่าพ่อกับแม่ท่านต้องเข้าใจพี่

ท่านต้องชอบตุ้นเหมือนที่พี่รู้สึก

นั่นก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลนะ

ที่พี่เลือกที่จะถอนหมั้นกับลูกแก้ว

เพราะถ้าพี่แต่งงานกับลูกแก้วไป

พี่ต้องไปอยู่ต่างประเทศ

ทิ้งพ่อแม่ให้เหนื่อยอยู่กันสองคนกับกิจการที่บ้าน

และถ้าแต่งงานกันไป

วันนึงลูกแก้วก็ต้องรู้

และลูกแก้วก็จะต้องเสียใจเพราะพี่อยู่ดี

ถอนหมั้นกันน่ะดีแล้ว

ลูกแก้วจะได้ไปเจอคนดีๆ

ใช่

พี่ก็เคยคิดไว้นะว่า

ลูกแก้วเป็นคนดี พี่คงรักเธอได้ไม่ยาก

แต่การโกหกหัวใจตัวเองนี่ยากกว่า

พี่เลยตัดสินใจเด็ดขาดเลยว่าจะต้องทำให้มันถูกต้อง

เหตุการณ์วันนั้นก็เลยเกิดขึ้นนั่นแหละ

พี่ต่างหากที่ต้องขอบใจตุ้น

ถ้าไม่มีตุ้นเข้ามาในชีวิต

พี่ก็คงใช้ชีวิตแบบที่คนอื่นกำหนดให้

คงไม่กล้าลุกขึ้นมาตัดสินใจทำเรื่องจริงจังแบบนี้

เอาน่า

เรื่องมันจบไปแล้ว

พี่ว่าทุกวันนี้มันก็ดีอยู่แล้วนะ

พี่ไม่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ

มีเวลาดูแลพ่อกับแม่

ได้ทำงานสืบทอดกิจการของที่บ้าน

พ่อแม่พี่ก็เข้าใจเราสองคนดีแล้ว

พี่ว่าแค่นี้ก็มีความสุขแล้วล่ะ

ว่าแต่เราเถอะ

ตั้งใจเรียนให้รีบจบไวๆ

จะได้มาช่วยพี่ทำงานอย่างเต็มตัว

ไม่ต้องคอยเป็นลูกจ้างพาร์ทไทม์แบบนี้

แต่เปลี่ยนมาเป็นหุ้นส่วนแทน

ตุ้นคิดว่ายังไง

ใครบอกว่าพี่จะให้ตุ้นเอาเงินมาร่วมหุ้นกับพี่ล่ะ

ก็เป็นทั้งหุ้นส่วนชีวิตและหุ้นส่วนหัวใจไปพร้อมๆกัน

โดยที่ไม่ต้องลงทุนอะไรทั้งนั้น

ลงทุนแค่ตัวกับหัวใจของตุ้นก็พอ

พี่ทำได้หมดทุกอย่าง

ขอเพียงแค่มีตุ้นอยู่ข้างๆพี่ไปตลอดชีวิตก็พอ

ก็ไม่แน่

ไว้มาถึงร้านก็รู้เองแหละน๊า

ได้ไงกัน

ตุ้นอย่าลืมสิว่าความรักของเราสองคนเกิดที่ร้านติ่มซำร้านนี้นะ

ไม่บอก

ไว้ให้มาถึงร้านก่อน ก็จะรู้เองว่าขอหรือไม่ขอ

อ้าว!!! ได้ไงกัน

ถ้าไม่ปิดเป็นความลับเค้าจะเรียกว่าเซอร์ไพรส์กันได้ไงล่ะเจ้าเด็กงั่ง

พอๆ

พอได้แล้ว

เลิกกวนประสาทพี่ได้แล้ว

หือ????

นี่แสดงว่าตุ้นคิดจะใช้ชีวิตกับพี่ไปตลอดเลยใช่มั้ยอะ

นั่นไง

ว่าแล้วเชียว

เจ้าเด็กขี้งก

ขี้เกียจเถียงกับเราละ

ร้านติ่มซำร้านนี้จะเป็นเหมือนพยานรักของเราสองคนนะ

ก็ไม่เห็นได้เปลี่ยนอะไรใหม่นี่นา

พี่รักตุ้นนะ

รู้เอาไว้ด้วย

แล้วตุ้นล่ะ?