โอ้ย

อะไรของมึงนี้ฟ่า

คนจะนอน

ไอ้ชิบหาย

เออไง

ก็กูมีเรียนสิบโมงทำไมกูต้องตื่นเร็วกูถามหน่อย

เพื่อนกูคือยังไม่ตื่นเลยมั้งตอนนี้

กูก็จะไม่ตื่นถ้ามึงไม่เด้งไลน์มายิกๆเนี่ย

มีอะไรว่ามาเร็วๆเลย

กูจะได้ไปนอนต่อ

นอนอีกสักครึ่งชั่วโมงก็ยังดี

โห้ไอ้สัส

มึงไม่ได้มาปฐมนิเทศหรือไง

แล้วมึงยังหลงอีกเนี้ยนะ

กูละปวดหัวกับมึง

มึงอยู่ไหนเนี่ยตอนนี้

ไอ้เหี้ยมึง

แล้วกูจะบอกมึงถูกได้ไงว่าจะต้องเดินทางไหน

มึงลองมองรอบๆดิ

มีป้ายอะไรมั้ยหรือรอบข้างเป็นอย่างไง

มึงลองเดินเลยโรงอาหารไปหน่อยดิ

ใช่ตึกวิดวะปะ

โห้ไอ้เหี้ยมึงเดินมาทำไมตั้งไกลไอ้สัส

วิดวะอยู่ในสุดเลยคณะแพทย์มึงอยู่หน้ามอเลยไอ้เวน

เดินมามึงไม่เห็นเลยไง

มึงเดินย้อนกลับไปทางที่มึงมาอะ

เดินไปเรื่อยๆเดียวก็เจอ

มองป้ายไว้ๆ

อะไอ้สัส

กูอยากด่ามึงว่าควายสัสๆ

มึงมาเรียนหมอได้ไงวะ

ปากดีไอ้สัส

หาทางไปคณะมึงเองเลย

ทำไมกูต้องมีน้องข้างบ้านแบบมึงด้วยวะฟ่า

แม่กูก็เอ็นดูมึงเกิน

รักมึงมากกว่าลูกอย่างกูอีกกกก

เหอะจะอ้วก

เออมึงมันแสดงเก่ง

ทำให้คนอื่นคิดว่ามึงเป็นโพนี่แต่จริงๆอะมึงมันโวลเดอมอร์

ปากดี

ไม่ต้องไปแล้วมั้งตึกแพทย์อะ

เออๆ

เดียวกูถามเพื่อนก่อนว่าใครอยู่คณะ

เดียวให้มันไปส่งมึง

ก็เพื่อมีคนบ้ามาไง

เออ!!!

เป็นไรมากปะ

มาปลุกทำห่าอะไรตอนนี้

วันนี้มีเรียนสิบนะไอควาย

ไอ้ดินด่ายังน้อยไป

มึงจะมาปลุกคนอื่นทำเหี้ยอะไร

จริง

อีควาย

เรียนสิบแต่มาปลุกตอนนี้คือสมควรโทษประหารกูพูดเลย

พิมพ์มาเหมือนไม่รู้จักเพื่อนมึงเลยเนาะ

เรียนแปดถึงมอแปดครึ่ง

นี้เรียนสิบไอ้ห่า

กูตื่นเต็มตาเลย

เออกูด้วย

กูโทรศัพท์ตกใส่หน้าเลยไอ้เหี้ย

ทำไม

กูถึงมอตอนนี้แล้วมันจะทำไม

อะพรีมในพวกเราเนี่ยนะ

มึงอะผญ.คนเดียว

สิ่งที่ควรจะเป็นแล้วคือมึงควรจะมาถึงเช้ากว่าพวกกู

แต่ความเป็นจริงคือมึงมาสายสุดทุกครั้งไอ้ชิบหาย

กูอาจจะเบื่อมาสายแล้วก็ได้ปะ

แบบเอออยากตั้งใจเรียนสุดๆอะไรแบบนี้

อย่ามาสตอ

แรงมาก

แรงสุดๆ

กูเป็นผู้หญิงนะเพื่อมึงลืม

เอาจริงปะ

พวกกูมองมึงเป็นผญ.แค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ

คือตอนเจอมึงครั้งแรกแล้วยังไม่ได้เข้าไปคุยกับมึงอะ

จริง

หลังจากนั้นคือไอม่านยังดูเป็นมีจริตผู้หญิงมากกว่ามึงอีก

เดียวก๋อนนนนน

กูเป็นผู้ชายไหมละจะมีได้ไงจริตผู้หญิง

บ้าบอ

มึงมันอ่อนแอไงม่าน

เอาพูดงี้มาต่อยกันไหมไอ้สัส

มาสิมา

กูไม่กลัวอยู่แล้วพูดเลยยยย

ก็คือ....

กูเลยมาถึงมอตอนแปดครึ่ง

กูว่าแล้ว

ก็คือไม่ได้รักเรียนใดๆทั้งสิ้นแค่จำเวลาผิด

แล้วมันจะทำไมละ

ต่อยกับกูไหมละ

อะมาสิมา

ไม่กลัวหรอกเว้ย

ทะเลาะกันไปเนาะกุปิดโนตินอนต่อละบาย

เออกูด้วยรำคาญไอ่สัด

มีไร!

มีไร!

มึงพิมพ์ตามกูไหม!!

อะไรกูไม่ได้พิมพ์ตามมึงสักหน่อยเถอะ

ก็มึงส่งที่หลังกูและเหมือนกูเพราะงั้นมึงพิมพ์ตามกู

ไม่เหอะม่าน

เน็ตกูอาจจะช้ากว่ามึงเลยเหมือนส่งที่หลังมึงแต่จริงๆกูอาจจะส่งก่อนมึงก็ได้

คือเน็ตมึงกากว่างั้นเถอะ

ม่านกูไม่ไหวแหละ

มึงมาเจอกับกูสักยกมา

ไร!

มีไร!

เอองั้นกูไปนอนต่อนะรำคาญอีพรีม

กว่าจะสิบโมงอีกตั้งชม.

เออไปนอนเถออีควาย

เออ

ทำไม

มึงมีน้องด้วย?

เอ้าแล้วตอนปฐมนิเทศไม่ได้มาไง

โห้คนละโยชน์เลยหลงได้ไงวะ

เออๆ

อยู่นี้ก็ไม่มีไรทำอยู่ละ

อีกตั้งชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเรียน

มีผลประโยชน์แหละชมเชี่ยว

แล้วน้องมึงคนไหนกูจะรู้ปะเอาจริง

เออๆได้ๆ

สวรรค์

ในที่สุดพี่มึงก็ทักกลับมา

ไม่ได้เวอร์นะพี่

ผมนี้คือใจตุ้มๆต่อมๆมากคิดอยู่ว่าตะทันไหมอีก15นาทีเนี่ยจะทันไหม

โอเครอหน้าโรงหารใช่ปะ

โอเคครับผม

ผมถึงคณะตัวเองแล้วนะ

ฝากขอบคุณเพื่อนพี่ที่มาส่งด้วย