ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ ‘พชรมน’ เลือกที่จะเดินออกจากชีวิตคนรักเก่า ทั้งที่ต่างคนต่างก็ยังรักกันมาก และเธอกำลัง ‘ตั้งท้อง’
เธอใช้เวลานานกว่าสี่ปีเพื่อลืมเขา แต่ก็ยังลืมไม่ได้
ทำงานในร้านอาหาร และทำหน้าที่แม่เลี้ยงเดี่ยวเลี้ยงลูกตามลำพัง
แต่แล้ววันหนึ่งโลกก็หมุนเธอให้กลับไปเจอ ‘คนรักเก่า’ อีกครั้ง
ตลอดเวลาที่เลิกกัน ‘ศาสน์’ ไม่เคยเข้าใจว่าเขาทำอะไรผิด
ทำไมถึงถูกเธอบอกเลิก ทั้งยังใจร้ายกับเขาแอบไปเอาลูกออก
เขาฝังใจเกลียดเธอมาหลายปี มีโอกาสได้กลับมาเจอกันอีกครั้งก็ไม่หายเกลียด จ้องจะทำลายเธอเหมือนที่เธอเคยทำลายลูก
แต่ในวันที่ได้เห็นเด็กชายที่หน้าเหมือนตัวเอง เขาได้รู้ความจริงว่าลูกยังอยู่ จาก ‘ถูกง้อ’ สถานการณ์พลิกผันเป็นต้อง ‘ตามง้อ’ เขายอม
ขอแค่ได้ลูกเมียกลับคืน ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน เขายอมทำทุกอย่าง!
“มึงคิดจะทำอะไร!”
“กูจะไปดูหน้าเมียเก่ากู ว่าหน้ายังเหมือนเดิมอยู่มั้ย หรือเปลี่ยนไปเหมือนที่เปลี่ยนหัวใจไปรักมึง! เธอรักมันมากนักเหรอหนูมนถึงไปกอดมัน ตอบมา บอกให้ตอบไง!”
“มึงบ้าไปแล้วเหรอไอ้ศาสน์!”
“เออ! กูบ้า กูรักเขา ทั้งรัก ทั้งรอมาถึงวันนี้! แล้วดูมันทำกับกูสิ รวมถึงมึงด้วย เมียเก่ากับเพื่อนเก่าแม่งแอบมาเอากันเอง มึงไม่ให้กูเกลียดพวกมึงสองคนได้ยังไง”
“ไล่เขากลับไป ฮือ... คุณภพ ไล่เขา...”
การเป็นคนกลางทำให้ดรัณภพอึดอัด เขาไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่พอจะจับใจความได้ว่าเพื่อนเก่ากำลังเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพชรมน เขาอยากอธิบาย ทว่าพชรมนไม่ต้องการให้ทำอย่างนั้น เธอร้องไห้ไม่หยุดและขอร้องให้เขาไล่ศาสน์ออกไป
เธอส่ายหน้าทั้งน้ำตาไม่ต้องการจะเห็นหน้าแฟนเก่า
“มนขอร้อง ฮือ...”
“กูไม่สนใจอดีตของมึงว่าจะเคยคบกับน้องมนไปถึงขั้นไหน แต่กูเชื่อว่าน้องมนมีเหตุผลมากพอ คงเพราะมึงสันดานเลวแบบนี้ไง น้องมนถึงได้ไม่เอามึง มึงไสหัวไปให้พ้นหน้ากู แล้วไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีก งานศพพ่อกู มึงก็ไม่ต้องไป กูไม่ต้อนรับคนจากภูวรา จะมึง หรือพ่อมึง กูก็ไม่ต้อนรับ!”
“เออ! ได้ กูยอมกลับก็ได้ภพ”
“...”
“แต่มึงดูแลเมียของมึงให้ดีแล้วกัน กูกลัวตัวเองจะอดใจไม่ไหว คิดถึงม้าเก่าที่เคยขี่จนเผลอลากมานอนด้วย แต่... หึ คิดว่าคงไม่เสียหายหรอกมั้ง ทีตอนมันคบกับกู มันยังนอกใจกูไปเอากับมึงได้เลย ผู้หญิงแบบนี้ กูคิดว่าอีกไม่นานหรอกภพ มันก็จะนอกใจมึงไปเอากับคนอื่นได้เหมือนกัน”
“...”
“มึงระวังตัวไว้ ถือว่ากูเตือนในฐานะผัวเก่าของเมียมึง!”
“ไอ้ศาสน์!”
แต่ละฝ่ายคว้าคอเสื้อกันด้วยความเร็วเหนือแสง พชรมนที่เป็นคนกลางทนฟังต่อไปไม่ไหว เธอร้องไห้ไม่หยุด พุ่งตัวเข้ามาดึงมือศาสน์ออกจากคอเสื้อดรัณภพหลายครั้งจนเขายอมปล่อยมือจากดรัณภพมามองจ้องใบหน้าเปรอะเปื้อนน้ำตาของเธอ
“ฮือ... เลิกกันแล้วก็เลิกแล้วต่อกันไปสิ จะมายุ่งวุ่นวายกับมนอีกทำไม ออกไป ออกไป มนบอกให้ออกไปไง ฮือ...”
เขาไม่ยอมไปพชรมนก็ตามไปกำหมัดทุบแรง ๆ บนอกกว้างหลายต่อหลายครั้ง ร่างสูงใหญ่ของศาสน์ก้าวถอยหลังออกจากห้องน้ำไปเรื่อย ๆ ช่วงที่เงียบไปนั้นเขาพยายามข่มความเจ็บปวดในใจที่เห็นเธอแสดงออกต่อหน้าต่อตาว่ารักและแคร์ดรัณภพมากแค่ไหน
กระทั่งทนเห็นเธอรักคนอื่นไม่ไหว เขาปัดมือเธอทิ้งรุนแรงในระดับที่ทำให้เธอเกือบหกล้ม ถ้าหากไม่มีวงแขนกว้างของดรัณภพมาซ้อนด้านหลังและประคองเธอไว้
“อย่าฝัน ว่าฉันจะปล่อยให้เธอมีความสุขกับมัน”
“...”
“ไม่-มี-วันซะหรอก หนูมน!”
ตัวอย่าง คุณพ่อ ปะทะ ลูกชาย
ยกที่ 1
ดูไปนาน ๆ ลูกชายเธอก็น่ารักดี
แสบไปหน่อย แต่น่ารักใช้ได้ ต่อมาศาสน์หยุดยิ้มเพราะถูกเด็กแสบแลบลิ้นใส่
“แบร่”
พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไง ว่าการแลบลิ้นใส่ผู้ใหญ่มันเป็นนิสัยไม่ดี เห็นหน้าลูกแล้วอยากคว้าคอพ่อแม่มาเขย่าชะมัด จะด่าให้เข็ดว่ามึงหัดสอนลูกมึงบ้าง แววแสบมาตั้งแต่ยังเรียนชั้นอนุบาลแบบนี้ ระวังเถอะจะไม่มีโอกาสได้โตเป็นผู้ใหญ่
“แบร่”
ยัง ยังไม่หยุดแลบลิ้นใส่เขา
เจ้าเด็กคนนี้!
“แบร่”
ปฏิเสธไม่ได้ก็เข้าร่วมซะเลย
ศาสน์แลบลิ้นกลับ ถูกเด็กดื้อทำหน้างอนใส่ก่อนจะหันหน้ากลับไปนั่งสงบเงียบบนเก้าอี้ข้าง ๆ แม่ตามเคย
แต่ให้ตายเถอะ แสบเป็นบ้า แอบเอี้ยวใบหน้าเล็กกลับมาทำปากยื่นปากยาวใส่เขาอีกแล้ว ฮึ่ม!
ภาคต่อตัวละครมาจากเรื่อง 'หวนไฟรัก'
พระเอกเป็นพี่น้องกัน แต่เนื้อหาไม่เชื่อมโยงกัน แยกอ่านได้
แนวโรมานซ์ - ดรามา พลอตปวดหัวนิดหน่อย ตามสไตล์เดิมเลยค่ะ จบดี ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ
เฟบหลักร้อยอัปตัวอย่างเพื่อโปรโมทอีบุีกเท่านั้น ครึ่งหลังหยุดอัปหรืออาจลงจบแบบติดเหรียญถาวร
ยกเว้นได้รับการตอบรับที่ดีจากนักอ่านจะทยอยอัปให้อ่านฟรีจนจบค่ะ
Guest
