เรื่องเล่า ไพรพิศวง : ตอน ไพรสมิงดำ

เมื่อหลายสิบปีก่อน กล่าวไปถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชื่อว่าหมู่บ้านดงมะค่า มีชาวบ้านอยู่ราว 30-40คน   หมู่บ้านเล็กๆที่อยู่บนภูเขาสูง รายล้อมด้วยป่าดงพงทึบไม่มีถนนหลวงใดๆตัดผ่าน มีเพียงทางเดินเกวียนเดินเท้า ความเป็นอยู่ห่างหมอห่างอนามัยไกลลิบ น้ำไฟยังไม่มีเข้าถึง ตกค่ำมาจุดคบไต้ยางไม้ จุด ตะเกียงน้ำมันตามที่มีพอให้แสงสว่าง หากเจ็บไข้ได้ป่วยไม่หนักเกินไปก็รักษากันเองด้วยสมุนไพร ตามวิชาหมอยาของพรานในหมู่บ้าน หมอยาสำคัญท่านหนึ่งแกชื่อลุงนึกที่ปีนี้ อายุย่าง60กว่าที่คอยรักษาชาวบ้านด้วยสมุนไพร ลุงนึกวางมือจากการเป็นนายพราน ตั้งแต่ครั้งไล่ล่าสมิงดำเมื่อ 20กว่าปีที่แล้ว    ครั้งนั้นมันออกมาอาละวาดฆ่าชาวบ้านตายไปหลายคน การไล่ล่าในคราวนั้นถึงแม้จะฆ่ามันไม่ได้ แต่มันก็พ่ายแพ้ต่อลุงนึกหายเข้าป่าไปด้วยอาการบาดเจ็บจากกระสุนอาคมหลายนัดทั้งสร้างรอยแผลที่หูข้างหนึ่งแหว่งหายเกือบครึ่ง จากวันนั้นรอบเขตหมู่บ้านดงมะค่า  ลุงนึกพร้อมเพื่อนพรานทำเขตอาคมป้องกันเอาไว้ เมื่อชาวบ้านเห็นว่าปลอดภัยจึงออกทำไร่ทำสวนปลูกผักหาของป่ากันตามวิถี  ผ่านไป20กว่าปี ที่เสือดำเสือผีตัวนั้นมันหายเงียบ   แต่แล้ววันนี้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น กับเด็กหนุ่มในหมู่บ้าน 3คน ที่ออกไปซุ่มยิงนกในป่าอันไม่ห่างหมู่บ้านมากนัก เสือดำเสือผีหูแหว่งตัวหนึ่งมันปรากฏตัวขึ้น ทั้งยังทำร้ายกลุ่มเด็กทั้ง3 หลังจากที่ป่าแถบนี้ไม่เคยปรากฏเสือสางใดๆมาก่อนในรอบ20ปี หรือวันนี้มันจะหวนกลับมาแก้แค้นพรานที่ยิงหูมันแหว่ง พร้อมกับทวงถิ่นของมันคืน ติดตามได้ใน ไพรสมิงดำ .