ผู้หญิงร้าย ผู้ชายเลว (SM) 25+

คุยกันก่อนอ่านค่ะ 

นิยายเรื่องนี้เป็นดาม่าค่อนข้างหนักมาก ทุกตัวละครมีทั้งด้านมืดและด้านสว่าง 

แล้วแต่ว่าจะเปิดเผยด้านไหนออกมา ในเรื่องอาจมีคำพูด การกระทำ บอกถึงความรุนแรง 

โดยเฉพาะความรุนแรงในครอบครัว มีอยู่ค่อนข้างมาก อีกทั้งนางเอกมีอาการจิตเล็กๆ ใช้เซ็กซ์บำบัด  

(แต่อาจไม่ใช่ตามที่คุณคิดนะคะ) 

หากใครไม่ชอบแนวนี้ แนะนำว่าให้ผ่านค่ะ  

เนื้อเรื่องมีความยาว 100,000+ คำ  

เกตุจะอัพจนจบนะคะ แต่จะมีการทยอยติดเหรียญ หลังจากลงตอนนั้นๆ จบไป 24 ชั่วโมง  

ขอบคุณค่ะ 

เธอคือผลผลิตจากพ่อแม่ที่ไม่ได้รักกัน 

เมื่อเกิดมา เธอจึงถูกรักฝ่ายเดียวจากคนเป็นแม่ 

ส่วนคนเป็นพ่อ เห็นเธอเป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่ง 

ในการเดินแต้มให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ เพราะรู้ดีว่า คนเป็นแม่ รักเธอมากกว่าตัวเอง 

เธอถูกบิดาทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจจนบอบช้ำ แต่ถึงกระนั่้นเธอหวังว่า สักวันพ่อจะรักเธอ 

ซึ่งวันนั้น...ไม่มีอยู่จริง 

..................................... 

เขา...ชายหนุ่มรักแรกพบ เธอคลั่งเขาแต่แรกเห็น  

และยิ่งมีความสัมพันธ์ทางกายต่อกัน เธอถึงกับคลั่งเขามากขึ้น  

อยากครอบครองเขาแต่เพียงผู้เดียว ติดที่ว่า เขามีเจ้าของแล้ว 

และเจ้าของคนนั้น คือน้องสาวต่างบิดาของเธอ 

............................... 

"แม่เธอแย่งคุณพ่อไปจากแม่ฉันได้ แล้วทำไมฉันจะแย่งพี่เจย์มาจากเธอไม่ได้ล่ะ เธอจะได้รู้ไงว่า การถูกแย่งของรักมันเป็นยังไง เธอจะได้เอาไปบอกแม่เธอได้ถูก เพราะแม่เธอ คงหน้าด้านหน้าทน หัวใจชาจนไม่รู้สึกอะไร" 

คำโปรย 

ตู้ใบทึบมีความกว้าง ความยาวหนึ่งเมตร ความสูงหนึ่งเมตรครึ่ง  

หน้าตู้เป็นประตูคู่ ด้านหลังตู้มีช่องระบายอากาศ เพื่อให้คนในตู้หายใจได้คล่องขึ้น 

ประตูตู้ปิดสนิท ในตู้ปกคลุมด้วยความมืด ไร้แสงไฟลอดเข้ามา  

หญิงสาวหน้าตาสะสวย ไม่กลัวความมืด ไม่กลัวที่แคบ ไม่รู้สึกอึดอัดสักนิด 

เธอกลับรู้สึกว่า มันคือพื้นที่ปลอดภัย ที่ที่จะไม่มีใครทำร้ายตนได้  

หญิงสาวใบหน้าบวมช้ำจากการถูกพ่อบังเกิดเกล้าทำร้าย รอยฝ่ามือประดับบนแก้ม  

มันไม่ได้มีแค่รอยเดียว มันซ้ำซ้อนกัน นั่นหมายความว่า เธอถูกตบหน้าไม่ต่ำกว่าสองครั้ง 

เธอนั่งชันเข่าก้มหน้าร้องไห้อยู่มุมตู้ด้านในสุด ร้องไห้ตัวโยน กำปั้นทุบขาตัวเอง  

ในใจนึกถึงคำพูดแย่ๆ ของบิดา นึกถึงการกระทำโหดร้าย ไร้ความเมตตา ทำราวกับว่าตนไม่ใช่ลูก 

นึกถึงความรัก ความเอาใจใส่ที่เขามีต่อลูกอีกคน 

ลูกที่เกิดจากภรรยาน้อย ที่นอกจากพรากความสุขไปจากใจมารดาเธอ  

เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ลูกเมียน้อยยังพรากความรักที่ควรเป็นของเธอคนเดียวไปครอง  

“แม่จ๋า แม่...เบลล์คิดถึงแม่ คิดถึงเหลือเกิน แม่พาเบลล์ไปอยู่ด้วยได้มั้ย ที่นี่ไม่มีใครต้องการเบลล์ ไม่มีสักคน...ฮือ”  

ความเสียใจโบกทับหัวใจช้ำๆ ของเด็กหญิงวัยสิบสองปีซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนบางครั้งเธอไม่คิดอยากอยู่บนโลกใบนี้ 

โลกที่กว้างใหญ่ไพศาล โลกที่ไม่มีใครต้องการเธอ ไม่มีสักคน