อสุราเร้นรัก
โดย ไอย์ลา
อสุราเร้นรัก
หิรัญ x เกี้ยวจันทร์
+ + +
I Just Wanna Be Loved
แค่อยากเป็นคนที่ถูกรัก…
+ + +
ครั้งหนึ่ง เกี้ยวจันทร์ ถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกร
อุบัติเหตุเพียงครั้งเดียว… พรากทุกอย่างจากเธอไป
และมอบตราบาปที่ไม่มีวันลบเลือน
เธอทำให้ให้ หิรัญ ต้องสูญเสียสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตไป
เธอเป็น 'ต้นเหตุของความพังพินาศ'
เธอคือ 'สัญลักษณ์ของการสูญเสีย'
คือผู้หญิงที่เขา 'รังเกียจ' ยิ่งกว่าใคร
แต่โชคชะตากลับเหวี่ยงเธอเข้าสู่โลกของเขาอีกครั้ง
พร้อมพันธะที่ไม่มีทางหลีกหนี
"ไม่มีเธอสักคน ชีวิตฉันคงจะดีกว่านี้"
***
“ตั้งแต่เกิดมา ฉันไม่เคยเห็นใครหน้าด้านหน้าทนได้เท่าเธอ” หิรัญไม่ปล่อยให้ความเงียบสงบคงอยู่นาน เขาสาดวาจาเผ็ดร้อนใส่เกี้ยวจันทร์ทันที
“ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ” และแน่นอนว่าเจ้าหล่อนเตรียมรับมือไว้อยู่แล้ว
“เกี้ยวจันทร์!” ครานี้อารมณ์ของหิรัญยิ่งคุกรุ่นมากกว่าเดิม และเขาเกลียดท่าทางที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรของผู้หญิงคนนี้ มันน่ารังเกียจ และน่ารำคาญ!
หิรัญกระชากเจ้าหล่อนเข้ามาเผชิญหน้า ขณะที่มืออีกข้างกำอุปกรณ์ช่วยเดินเอาไว้แน่น เขาไม่สามารถระงับความโกรธของตัวเองลงไปได้ง่าย ๆ ยิ่งท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หน้าหนาวแบบนั้นเขายิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองถูกเหยียดหยาม ผู้หญิงคนนี้ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตอย่างคนปกติ
ไม่มีสิทธิ์ไม่เจ็บปวด
ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น!
“ทำไมถึงได้โกรธเองล่ะคะ ในเมื่อคุณด่าฉัน มันควรเป็นฉันต่างหากที่ต้องโกรธคุณ แล้วก็กรุณาปล่อยด้วยค่ะมันเจ็บ”
แรงบีบที่ข้อมือที่หิรัญใส่แรงลงมา มันมากจนเธอรู้สึกเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ กระนั้นก็ยังคงท่าทีเอาไว้ ถึงจะบอกว่าเจ็บแต่สีหน้าและแววตาของเธอกำลังสวนทาง หญิงสาวต้องเก็บซ่อนความรู้สึกจริง ๆ เอาไว้ภายใต้ใบหน้าที่เหมือนว่า
ไม่เป็นอะไร
“ฮึ! เจ็บเหรอ? กับแค่นี้มันทำให้เธอเจ็บเหรอ?”
“...”
ดูเหมือนว่าเธอกำลังไปกระตุ้นต่อมความโกรธเขาอย่างไม่รู้ตัว และยิ่งเขาพูดหิรัญก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบรัดข้อมือมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว นัยน์ตาเขามองลึกเข้ามาราวกับอยากฆ่ากัน
“ฉันถามว่าโดนแค่นี้เธอเจ็บเหรอ!” เสียงเข้มตะโกนกร้าว
“...”
“ฉันจะบอกให้นะว่าแค่นี้มันไม่ทำให้เธอตายหรอก เพราะคนที่ตายคือพิมพ์ และเธอก็เป็นคนทำให้พิมพ์ต้องตาย ได้ยินไหมว่ามันเป็นเพราะเธอ ที่ชีวิตฉันเป็นแบบนี้มันก็เป็นเพราะเธอ!”
อสุราเร้นรัก
นิยายที่ถูกเขียนขึ้น เพื่อถ่ายทอดอารมณ์ความเจ็บปวดของตัวเอกทั้งสองคนอย่าง 'หิรัญ' และ 'เกี้ยวจันทร์'
ที่ต่างฝ่ายต่างสูญเสีย และเจ็บปวดต่างกันออกไป เรื่องนี้ไม่มีใครร้ายที่สุด ไม่มีใครดีที่สุด มีแค่ใครที่เจ็บจนจะตายก่อนกัน
มุกจะพาทุกคนไปช่วยขัดเกลาและโอบรัดความเจ็บปวดของทั้งสองคนเอาไว้ ตัวเรื่องเหมือนจะหน่วงหนัก ๆ แต่ความจริงความหน่วงไม่ได้หวือหวาขนาดนั้นค่ะ
เป็นความสัมพันธ์ที่เดินทางไปพร้อมกับความเจ็บ และต่างฝ่ายต่างซึมซับ พร้อมค่อย ๆ ซ่อมแซมส่วนที่ขาดหายมากกว่า
ระหว่างนั้นก็มีปมนิด ๆ หน่อย ๆ ให้พอเป็นอรรถรสของเรื่องค่ะ ปมไม่หนักเท่าเรื่องก่อนหน้านี้ อ่านได้สบาย ๆ เลยค่ะ
นางเอกไม่สนิมสร้อย พระเอกก็จัดว่าปากหมาสุด ๆ เรียกได้ว่า กิ่งทองใบรับรองแพทย์เลยค่ะ สำหรับคู่นี้ 5555
ยังไงมุกฝากนิยายเรื่องใหม่นี้ด้วยนะคะ ฝากทุกคนช่วยเก็บเข้าชั้น กดใจ กดติตดาม และคอมเม้นให้กันเยอะ ๆ ด้วยน้า
Guest
