The Silver Lilt of the Blue ดวงใจของนางระบำและนายแพทย์ผู้พิทักษ์เมือง

The Silver Lilt of the Blue ดวงใจของนางระบำและนายแพทย์ผู้พิทักษ์เมือง 

เขียนโดย Ophelia foxglove 

ไอแซก เวลลิงตัน (Isaac Wellington) 

ชื่อเล่น : ไอแซก

อายุ : 22 ปี

ชนชั้น : ลูกชายคนที่สามของเจ้าเมืองแบล็กเมียร์

รูปลักษณ์ : ผมสีเงินซีด ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล เย็น เงียบ แต่ซ่อนประกายอ่อนไหว สวมแว่นกรอบบางเกือบตลอดเวลา รูปร่างสูงโปร่ง แบบคนที่เอาแรงไปให้หนังสือมากกว่าโลกภายนอก

อุปนิสัย : ขี้อาย พูดน้อย เขินง่าย ช่างสังเกต ฉลาดแต่ไม่โอ้อวด จิตใจอ่อนโยนเกินกว่าจะเป็นขุนนางตามที่ครอบครัวคาดหวัง ไม่ถนัดการเข้าสังคม เก็บตัวอยู่ในห้องอ่านหนังสือ

อาชีพ : แพทย์หนุ่ม ที่ทำงานในคลินิกเล็ก ๆ ของเมือง

ปมในใจ : เติบโตภายใต้เงาของพี่ชายสองคนที่ถูกเลือกให้ “คู่ควร” เขาเป็นเพียงลูกชายคนที่สามที่ไม่มีใครคาดหวัง พยายามพิสูจน์ว่าตนเองมีคุณค่าโดยการช่วยผู้คน ไม่ใช่โดยการรับตำแหน่ง

เซราฟีน อัลเทียร์ (Seraphine Altair) 

ชื่อเล่น : เซเรน่า

อายุ : 27 ปี

อาชีพ : นักร้องและศิลปินเร่

รูปลักษณ์ : ผมสีน้ำเงินเข้มเสมือนค่ำคืนหลังฝน ดวงตาสีแดงสดราวทับทิม โฉบเฉี่ยว และทรงพลัง ผิวขาวซีดจากการเดินทางกลางลมหนาว เคลื่อนไหวสง่างามแบบคนอยู่กับแสงเวที

อุปนิสัย : แข็งแกร่ง ปากกล้า ไม่ยอมให้ใครดูถูก ภาคภูมิใจในอาชีพ แม้คนชนชั้นสูงจะรังเกียจ ซื่อสัตย์กับความรู้สึกและผู้คนของตน

ปมในใจ : เกลียดขุนนางและชนชั้นสูง เพราะเคยถูกเหยียดหยามและทอดทิ้ง แม่ป่วยเรื้อรัง ต้องเป็นเสาหลักของคณะ กลัวการพึ่งพาใคร เพราะเคยสูญเสียมาก่อน

เซเรน่ารู้ดีว่าตัวเองควรเกลียดเขา ชายหนุ่มจากตระกูลสูงศักดิ์ ผู้มาพร้อมเสื้อคลุมสะอาดกว่าคนทั้งคณะ พูดจาเรียบร้อยจนเหมือนกลัวอากาศรอบตัวจะดุเขาเสียเอง

เขาคือคนที่อยู่เหนือเธอ

เหนือโลกของเธอ

เหนือชีวิตที่เธอต้องดิ้นรนมาตลอด

แต่สิ่งที่ทำให้เธอเกลียดจริง ๆ ไม่ใช่ยศศักดิ์ ไม่ใช่แว่น ไม่ใช่ท่าทางสุภาพจนน่าหงุดหงิด แต่เป็น สายตาอ่อนโยนนั่น สายตาที่ไม่ควรจ้องเธอ ไม่ควรทำให้หัวใจเธอเจ็บแปลบเหมือนถูกกระตุกด้วยเส้นด้ายบาง ๆ เธอเกลียดที่เขาไม่หวั่นความสกปรกของค่าย เกลียดที่เขาไม่รังเกียจเลือดบนมือเธอ เกลียดที่เขาก้มลงช่วยคนของเธอทั้งคืนจนหน้าเขาซีดขาว เกลียดที่เขาทำดีโดยไม่หวังผลตอบแทน เกลียดที่สุด…

สำหรับไอแซกทุกครั้งที่เข้าใกล้เซเรน่า หัวใจเขาก็เต้นโครมครามราวกับกำลังทำเรื่องผิดกฎหมาย เขาไม่เคยกลัวคนไข้ ไม่เคยกลัวเลือด ไม่เคยกลัวโรคระบาด แต่เขา กลัวสายตาของเธอ กลัวเสียงของเธอที่ดุเขาจนตัวชาวาบ กลัวคำประชดประชันที่คมพอจะบาดใจมากกว่าเข็มฉีดยาทุกเข็มที่เขาเคยใช้ แต่ยิ่งกลัว เขาก็ยิ่งอยากเข้าใกล้ เขาอยากอธิบายว่าเขามาที่นี่เพราะอยากช่วย ไม่ใช่เพราะสงสาร ว่าเขาชื่นชมที่เธอปกป้องคณะของตัวเองอย่างดุเดือด ว่าเขาเห็นเธอเหนื่อย เห็นเธอสู้ เห็นเธอร้องเพลงให้คนทั้งคณะมีหวังและเขาอยากเป็นคนที่เธอไว้ใจสักครั้ง

แต่เขาไม่รู้วิธี ไม่รู้จะทำอย่างไรไม่ให้เธอโกรธ ไม่รู้จะพูดอย่างไรไม่ให้เธอรู้สึกว่าถูกดูถูก ไม่รู้ว่าจะยื่นมือไปยังไงโดยที่เธอไม่ตบออก ไอแซกจึงได้แต่ ยืนเงียบ ๆ เฝ้าสังเกตลมหายใจของเธอ วางยา ชงน้ำ ล้างแผลให้เธอและคนในคณะ หวังว่าสักวันหนึ่ง เธอจะมองเขา…

ไม่ใช่ในฐานะชนชั้นสูง

ไม่ใช่ในฐานะหมอที่เธอรำคาญ

แต่ในฐานะคนที่ต้องการเข้าใจเธอจริง ๆ